Our living room had a clock in it that used to clear its throat before striking the hours. He is that harrumphing.
Only the small things in life are important
― Joseph Roth
In dit stuk wordt ook een typisch cliché omschreven van een (getrouwd) koppel. De man heeft een bezigheid dat de vrouw aanziet als een bezigheid voor leeggangers, en de man wilt niet mee gaan shoppen met de vrouw. We komen te weten dat zijn vrouw Moniek (Monique) heet en dat zij nogal veel commentaar heeft op zijn leven. Er wordt ook verteld dat de bejaarden worden volgepropt met versuffende preparaten, zodat hij braaf in zijn kamertje voor de kijkbuis kan indommelen en het personeel geen enkele avondactiviteit meer hoeft te organiseren. Verhulst wil volgens mij hiermee zeggen dat in de ogen van de meeste mensen een last is om voor alle bejaarden te zorgen, en dat het geen verschil zou maken ofdat ze nu nog zouden leven of niet.
