In plaats van de vuilzak buiten te zetten, plaatste ik de
wasmand op de stoep (die tot grote woede van mevrouw De Petter ook
nog eens verdween), vers gekocht brood voerde ik ogenblikkelijk aan
de vogels, inde douche stond ik met mijn kousen aan, de vuile vaat
stak ik in de wasmachine (afradertje: maakt een hels lawaai dat
vervolgens wordt overtroffen door een snerp gekeel van je eegade die
het porseleinen eetservies van haar ouders naar de klingelklangel zie
gaan in een wasprogramma voor katoenen hemden). Ik deed tomatensoep
in de koffiethermos, hing theezakjes in de wc-pot, draaide op het
hondst van een zomermiddag de verwarming helemaal open...
Verder heb ik nog moeten lachen met onderstaande tekst, een van die stukken die me toch nog doet verder lezen.
Het was geen vulgaire sheet, Ik bedoel, ik heb niet
bepaald extra zitten persen om mijn mogelijkheden als petomaan te
etaleren. Evenmin betrof het een stinkbom die blijvende schade op de
luchtwegen zou veroorzaken bij allen die haar odeuren hadden
opgesnoven. Neen, gewoon een ordinaire wind waarvan er dagelijks
miljarden roemloos worden geboren uit het verluchtingshol van mens en
dier, en die allerminst de kracht kon hebben om een man en een vrouw
uit elkaar te drijven.
Nu dat ik dit stuk overtyp, komt er opeens in mijn gedachten dat
er op de voorkaft een scheet afgebeeld staat. Op nummer 36 om precies
te zijn. Misschien staan deze nummers voor zijn leeftijd en stelt dat
bord zijn levensweg voor. Maar dat eindigt op 63 en ik heb in het begin gelezen
dat het zijn 74ste verjaardag was, dus waarschijnlijk toch niet.
